Rehabilitacija nakon operacije kičmenog stuba
Oboljenja kičmenog stuba su danas široko rasprostranjena usled sedentarnog načina života, široko prisutne gojaznosti i smanjene fizičke aktivnosti stanovništva.
Većina pacijenata biva lečena i izlečena konzervativnim metodama (lekovi, fizikalni tretman, akupuntura, kinesiotaping) dok određeni broj mora da bude tretiran operativno.
Kada se pristupa hirurškom lečenju
Postoje tačne odrednice kada se pristupa hirurskom lečenju:
- kada bol ne prestaje duže od šest meseci ni na jedan drugi vid lečenja.
- postojanje neuroloskog deficita (pad stopala – nemogućnost hoda na petama ili prstima ili gubitak kontrole sfinktera).
Nakon obavljenog operativnog tretmana, pacijent se upućuje lekaru specijalisti fizijatru na sprovođenje rehabilitacionog tretmana.
Proces rehabilitacije
Rehabilitacija podrazumeva uključivanje fizikalnih procedura, vežbi i medikamentne terapije kako bi se uklonio postoperativni bol, ojačali mišići pokretači kičmenog stuba i pacijent osposobio za povratak u aktivnosti dnevnog života.
Rehabilitacioni tretman se sprovodi po protokolima koji podrazumevaju:
- Ranu rehabilitaciju koja se najčešće sprovodi unutar ustanove gde je pacijent operisan i podrazumeva lakše vežbe gornjih i donjih ekstremiteta kao i vežbe disanja. Uključuju se, postepeno, vežbe balansa i postepeno povećanje pokreta kičmenog stuba u svim pravcima.
- Postepeno se dozvoljava kratkotrajno sedenje.
- Druga faza podrazumeva ojačanje mišića pokretača kičmenog stuba i produzetak vremena provedenog u sedećem položaju sve do potpunog osposobljavanja pacijenta za povratak aktivnostima dnevnog života.
